ŚWIĘTY, KTÓRY KOCHAŁ LUDZI, ROZMAWIAŁ PRZEZ OKNO I WĘDROWAŁ PO GÓRACH – OPOWIEŚĆ O JANIE PAWLE II NA SETNE URODZINY

Każdy z nas słyszał choć raz o wyjątkowym Człowieku, który w 1978 roku wypowiedział wielkie „TAK” dla Boga i Kościoła przybierając imię Jana Pawła II. Każdy z nas widział Jego wizerunek i ciepłe, jasne oczy pełne uśmiechu. Wielu z naszych rodaków miało też szczęście spotkać Go osobiście podczas licznych pielgrzymek do naszego kraju. W tym roku, 18 maja, przypada 100 rocznica Jego urodzin, dlatego pozwólcie na kilka myśli o Karolu Wojtyle – papieżu o polskim sercu i charyzmie, która zmieniła świat.

Wszystko zaczęło się w Wadowicach

Wadowice to niewielkie miasteczko położone ok. 50 km od Krakowa. Tam też 18 maja 1920 r. urodził się Karol Wojtyła, przez przyjaciół zwany Lolkiem. Przyszły papież przyszedł na świat w rodzinie polskiego oficera, żyjącej skromnie lecz w wielkiej miłości.

W wieku 10 lat Karol rozpoczął naukę w Gimnazjum Męskim w Wadowicach. Należał do szkolnego kółka teatralnego i tam odkrywał i stopniowo rozwija swoją wielką pasję aktorską. Karol był pilnym uczniem, lubianym i towarzyskim kolegą. Uwielbiał sport i wszelką aktywność fizyczną, szczególnie zaś górskie wyprawy i spacery w okolicy Wadowic, w których towarzyszył Mu ojciec. Tym, co zwracało szczególną uwagę, była jego ogromna pobożność, niespotykana na ogół w tak młodym wieku. Niestety cień na radosnym dzieciństwie położyła wczesna śmierć ukochanej mamy. W przyszłości Karol Wojtyła straci też starszego brata Edmunda, z którym łączyła Go wyjątkowa więź.

ETAP Kraków

Beztroski okres młodości skończył się dla Karola Wojtyły w 1938 roku kiedy wraz z ojcem przeniósł się do Krakowa, do rodzinnego domu matki przy ul. Tynieckiej 10. Tu rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po wybuchu wojny przerwał naukę i zaczął pracować fizycznie w kamieniołomie i zakładach chemicznych Solvay. Pomimo trudnej sytuacji znalazł czas na rozwijanie swojej wieloletniej teatralnej pasji. W 1941 roku wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny. W tym samym roku stracił także ojca. Czas krakowski to jednak nade wszystko okres rozwoju duchowości Wojtyły – moment przełomowy ważący na całym Jego życiu i decyzja o wstąpieniu do seminarium. 1 listopada 1946 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Adama Sapiehy. Mszę Św. prymicyjną odprawił w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu. Po niecałych dwóch latach pobytu w Rzymie wrócił do Ojczyzny z tytułem doktora. Etap krakowski, bogaty w działalność duszpasterską, akademicką, biskupią i obowiązki kardynała trwał u Karola Wojtyły aż do 1978 roku skąd bezpośrednio został wezwany do słonecznej Italii, jednak w zupełnie innej roli.

ETAP Rzym

Jedno jest pewne – wybór Karola Wojtyły na głowę kościoła katolickiego był tak samo przełomowy, jak i niespodziewany. Zaledwie po 33 dniach sprawowania urzędu zmarł na atak serca papież Jan Paweł I. Do Rzymu na konklawe przybyło 111 kardynałów. W ósmym głosowaniu, 16 października 1978 roku, 99 kardynałów swoje głosy oddało na kardynała Wojtyłę, który przybrał imię Jan Paweł II. Inauguracja pontyfikatu miała miejsce 22 października 1978 roku. Jako zawołanie słowiański papież wybrał słowa “Totus Tuus” (Cały Twój) i… tak też zaczęła się totalna rewolucja.

Do Polski pierwszy raz jako papież przybył 2 czerwca 1979 roku. Podczas tej wzruszającej i umacniającej wizyty wypowiedział pamiętne słowa: „Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”. Patriotyczna postawa i wsparcie Polaków żyjących w komunistycznym kraju przyczyniło się jeszcze bardziej do wzrostu jego autorytetu.

***

Tyle z bardzo ramowej historii. Pozostają jednak szczegóły, który niczym witraż dopełniają się wzajemnie tworząc dalszą część opowieści. Przeczytajcie być może mniej znane fakty z niezwykłej biografii Papieża-Polaka.

Z okien swojego mieszkania w Wadowicach, Karol Wojtyła widział zegar słoneczny umieszczony na ścianie kościoła opatrzony napisem Tempus fugit, aeternitas manet – Czas ucieka, wieczność czeka. To prawda, że młody wówczas Lolek nie lubił tracić czasu, ale starał się znaleźć złoty środek między nauką a odpoczynkiem. To samo robił będąc kapłanem, biskupem czy papieżem, podkreślając zawsze konieczność i wartość odpoczynku!

Karol Wojtyła był pierwszym papieżem „nie Włochem” od 1522 roku i oczywiście pierwszym Polakiem sprawującym ten urząd.
„Jakby się kto pytał – Franciszkańska 3” – ten adres podawał Jan Paweł II, jako miejsce dla nieoficjalnych spotkań z krakowską młodzieżą i wiernymi podczas Jego pielgrzymek do Ojczyzny. „Okno papieskie” przy ul. Franciszkańskiej 3 nad bramą wjazdową do pałacu biskupiego w Krakowie to symbol i wspomnienie niesamowitych wieczornych dialogów, anegdot i żartów. Koniecznie odwiedźcie to miejsce przy okazji wizyty w Krakowie. Obecnie, w miejscu okna znajduje się mozaika za szkła weneckiego, która przedstawia Jana Pawła II na tle krzyża. Często, po przeciwnej stronie, na murze wokół Bazyliki Ojców Franciszkanów na znak pamięci o Ojcu Świętym palą się świece zapalone przez mieszkańców i gości.
13 maja 1981 podczas audiencji generalnej dla pielgrzymów na placu św. Piotra padły dwa strzały. Ojca Świętego, który w odkrytym samochodzie – wbrew zaleceniom ochrony – objeżdżał plac, pozdrawiając wiernych, dosięgły obie kule. Papież został ciężko ranny w brzuch i w rękę. Strzały padły z tłumu. Wśród pielgrzymów wybuchła panika, mimo to sprawcę zamachu natychmiast ujęto – okazał się nim być 23-letni Turek, Mehmet Ali Ağca. Dwa lata po zamachu papież spotkał się w więzieniu ze swym niedoszłym zabójcą przebaczając jego winę.
Jan Paweł II zwany jest człowiekiem dialogu – drogę do innych ludzi z pewnością ułatwiał Mu naturalny talent aktorski, jak również znajomość języków. Obok polskiego, włoskiego i łaciny Papież posługiwał się biegle językiem angielskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim (!)
Ojciec Święty był ambasadorem dzieci i młodzieży. Od początku swojej działalności apostolskiej pokładał wielkie nadzieje w najmłodszych pokoleniach i dla nich poświęcił cały pontyfikat. Z Jego inicjatywy powstała kontynuowana przez Jego następców tradycja ogólnoświatowych zlotów ludzi młodych zwanych „Światowymi Dniami Młodzieży”. Te piękne spotkania odbyły się także w Polsce – w 1991 roku w Częstochowie oraz w 2016 roku w Krakowie! Ojciec Święty napisał także list do dzieci.
Jan Paweł II był papieżem praw człowieka, orędownikiem ludzkiej godności, działaczem na rzecz światowego pokoju, wielkim filozofem, poetą i artystą. Budował także mosty między religiami. Do historii przeszła m.in. zorganizowana w Asyżu 27 października 1986 roku międzyreligijna modlitwa o pokój. Z zaproszenia Jana Pawła II skorzystało ponad 50 delegacji reprezentujących chrześcijaństwo i inne religie. Zdjęcia ubranego na biało papieża w różnobarwnym otoczeniu prawosławnych i protestantów, muzułmanów, żydów, bahaistów, buddystów, hinduistów, dżinistów, szintoistów zrobiły ogromne wrażenie na wyznawcach tych religii i na niewierzących.
Objęcie urzędu papieskiego nie oznaczało dla Karola Wojtyły rezygnację ze swych pasji – był pierwszym papieżem jeżdżącym na nartach, wspinającym się po górach, pływającym kajakiem. Najczęściej jednak papieskie wyprawy owiane były ścisłą tajemnicą, szczególnie zaś wycieczki narciarskie.
Ojciec Święty był także wielkim podróżnikiem – podczas wszystkich narodowych i międzynarodowych pielgrzymek bardzo szybko integrował się z mieszkańcami odwiedzanych krajów. Przyjmował najbardziej wyszukane podarunki, przymierzał lokalne stroje, opowiadał anegdoty, śmiał się i żartował.

Otwartość Jana Pawła II dotyczyła także świata mediów. Był pierwszym papieżem, który udzielał audiencji w mediach. Podczas zorganizowanych spotkań rozmawiał swobodnie i spokojnie na tematy, o które pytali Go dziennikarze. Później audiencje dla mediów zostały przekształcone w konferencje prasowe.

Pontyfikat Jana Pawła II zalicza się do jednego z najdłuższych – trwał 27 lat. W tym czasie Ojciec Święty ogłosił błogosławionymi ponad 1300 osób i kanonizował 480 świętych. Jedną z większych zasług było także otwarcie Watykanu i papiestwa na ludzi, którzy szybko odpłacili Mu miłością, obecnością i przywiązaniem.

Ostatnie przesłanie papieża wypowiedziane tuż przed śmiercią brzmiało: „Szukałem Was, teraz Wy przyszliście do mnie…” Te pamiętne słowa, wypowiedziane w chwili wielkiego cierpienia obejmują cały pontyfikat Jana Pawła II, który był długą rozmową z ludźmi, szczególnie zaś z młodzieżą…

Ojciec Święty zmarł 2 kwietna 2005 roku o godzinie 21:37. Dziewięć lat później został ogłoszony świętym kościoła katolickiego, jednak powszechne wołanie „Santo subito” – „Święty natychmiast”, dało się słyszeć zarówno w dniu pogrzebu, jak i w chwili Jego śmierci.

Mamy nadzieję, że te kilka myśli zachęci Was do własnych refleksji, poszukiwań i odwiedzenia miejsc związanych z naszym wielkim Rodakiem. I pamiętajcie – Karol Wojtyła był papieżem ludzkich serc. Jestem przekonana, że wciąż nam towarzyszy i dyskretnie przechadza się ulicami Watykanu, Rzymu, Krakowa…niech Jego cicha obecność sprowokuje niejedną duchową rozmowę. Poniżej zaś dwa linki do pięknych i ciekawych animacji, które mogą być inspiracją w nauce języka polskiego:

Bardzo wartościowa jest także dwu częściowa ekranizacja biografii św. Jana Pawła II, w której postać papieża odegrał Piotr Adamczyk: