Polski (nie całkiem) medyczny. Jak rozmawiać o koronawirusie na lekcjach polskiego?

Od jakiegoś czasu – mniej więcej od miesiąca, czyli od początku epidemii koronawirusa – nie przygotowuję na swoje zajęcia rozgrzewek. Przestały być potrzebne. Być może również w waszym przypadku każda lekcja zaczyna się w podobny sposób. Pytamy: „Jak teraz wygląda sytuacja w waszym kraju?”, a następnie przez kilka (kilkanaście? kilkadziesiąt?) minut wymieniamy się informacjami i rozmawiamy o tym, co się dzieje na świecie. Rozmowa jest naturalna, bo wszyscy jesteśmy w podobnym położeniu i mamy potrzebę podzielenia się tym, co w nas teraz żywe. A jeśli przy tej okazji możemy uczniów czegoś konkretnego nauczyć, nasze rozgrzewki będą miały wyjątkową wartość.

Poniżej zebrałam kilka pomysłów na to, jak w tok zajęć wpleść temat kwarantanny, wirusa, naszej nowej codzienności i jakie zagadnienia przy tej okazji możemy powtórzyć.

POZIOM A1

CZYNNOŚCI DNIA CODZIENNEGO – już na najniższym poziomie możemy powtórzyć z uczniami słowa związane z rutyną. Co robisz, kiedy cały dzień spędzasz w domu? Co robisz rano, po południu, wieczorem? Czy uprawiasz sport? Możemy również powtórzyć narzędnik, pytając uczniów: z kim kontaktujesz się codziennie? Jako punkt wyjścia dobrze jest wykorzystać memy lub filmiki pokazujące, jak organizujemy sobie czas w domu.

BIERNIK / DOPEŁNIACZ – obecnie w naturalny sposób przychodzi nam rozmowa na temat tego, czego nam brakuje, kiedy musimy zachowywać dystans od innych ludzi. Komuś bardzo brakuje długich spacerów, innym pracy, jeszcze innym kawy w kawiarni albo lodów w parku. Możemy najpierw skoncentrować się na tym, czego nie mamy i poćwiczyć dopełniacz, a następnie wspólnie spróbować odnaleźć jasne strony tej sytuacji i wymienić rzeczy, które mamy i za które możemy być wdzięczni: czas, balkon, kota, internet, abonament na Netfliksie… i przy okazji powtórzyć biernik!

OBJAWY CHOROBY I WIZYTA U LEKARZA – jeśli jeszcze nie mieliśmy okazji, żeby wprowadzić trochę języka medycznego na lekcje, dobrze jest zapoznać uczniów z kilkoma podstawowymi słowami i objawami choroby, takimi jak katar, kaszel, gorączka. Bardzo pomocna może okazać się gra „Co ci dolega?” i karty dialogowe „U lekarza”, które znajdziecie w „Grach i zabawach” będących uzupełnieniem podręcznika „Polski krok po kroku 1”. Uczniowie na niższych poziomach zaawansowania na pewno docenią, jeśli wykorzystamy autentyczne materiały, na przykład infografiki publikowane regularnie przez Ministerstwo Zdrowia. Praca z autentycznym tekstem bardzo podnosi motywację uczniów i dodaje im pewności siebie.

CZAS PRZYSZŁY – PROGNOZOWANIE PRZYSZŁOŚCI – Co zrobisz, kiedy skończy się kwarantanna? Dokąd pojedziesz? Jak będzie wyglądał świat po pandemii? Co będziemy mogli robić, a czego nie będziemy mogli robić w 2020 roku? W ramach podpowiedzi możemy podrzucić uczniom ilustracje przedstawiające różne aktywności: podróż, spotkanie z kolegami, kino… To zadanie sprawdzi się oczywiście także na wyższych poziomach.

POZIOM A2

NARODOWOŚCI – ponieważ pandemia opanowała cały świat, obserwujemy, jak z sytuacją radzili lub radzą sobie Chińczycy czy Koreańczycy, Włosi, Rosjanie czy Węgrzy. Forma liczby mnogiej w rodzaju męskoosobowym okazuje się teraz bardzo potrzebna. Do jej powtórzenia możemy użyć wszelkich wykresów, statystyk i tabel z wymienionymi nazwami krajów, które mogą stanowić punkt wyjścia do tworzenia nazw ich mieszkańców. Kto przeprowadza najwięcej testów? Kto nadal może podróżować? Kto może chodzić do kawiarni i restauracji? Kto jest największym optymistą?

NIE WOLNO, MOŻNA, TRZEBA… – a więc rozmowa o obostrzeniach, które wprowadzają rządy poszczególnych krajów i które zmieniają się szybko, właściwie z tygodnia na tydzień. Jak jest obecnie w kraju ucznia i nauczyciela? Co wolno, a czego nie można robić? Znowu możemy posłużyć się infografikami, dopasowywać ikony do podpisów, a potem zamieniać bezosobowe formy na tryb rozkazujący. Pamiętajmy, żeby koniecznie zapytać uczniów, co myślą o tych zasadach! Zgadzają się z nimi czy nie? Co chcieliby zmienić?

PORÓWNYWANIE I STOPNIOWANIE – to zagadnienie gramatyczne narzuca się samo. Obecnie porównujemy wszystko: liczbę chorych (więcej / mniej), decyzje rządów (lepsze / gorsze), moment zamknięcia szkół i granic (wcześniej / później). Możemy porównywać nie tylko kraj ucznia i nauczyciela, ale też to, jak z nową sytuacją radzą sobie młodsi i starsi ludzie, uczeń i nauczyciel, ludzie mieszkający na wsi i w mieście. Porównywać możemy świat sprzed kwarantanny z tym, jak będzie wyglądał po niej. Wreszcie – możemy rozładować nieco atmosferę i porównywać dwie wersje siebie: oficjalną, elegancką z czasów, kiedy wychodziliśmy do pracy i tę drugą domową, kiedy pracujemy głównie zdalnie.

POZIOM B1

POLITYKA I FINANSE – czy w obecnej sytuacji można uciec od rozmowy o rządach, premierach, prezydentach i ministrach? A jeżeli mówimy o obostrzeniach, raczej nie zdołamy uniknąć tematu gospodarki i pieniędzy. Warto więc powtórzyć odmianę słów: rząd i pieniądz, ale też wprowadzić nieco leksyki związanej z polityką i funkcjonowaniem państwa (sejm, ustawa, ubezpieczenie, tarcza antykryzysowa itp.)

LICZEBNIKI – tabele, liczby, statystyki są teraz wszędzie. Na niższych poziomach uczniowie mogą po prostu odczytywać dane z przygotowanych przez nas wykresów, na wyższych łączyć je z rzeczownikiem i czasownikiem, a potem odmieniać przez przypadki. Nie powinniśmy jednak na tym poprzestać, ale porozmawiać z uczniami na temat liczb. Co nam mówią? Jak często powinniśmy sprawdzać statystyki? Czy sprawdzanie danych uspokaja nas czy stresuje?

POZIOM B2 i wyżej…

Na zaawansowanych poziomach mamy ogromne pole do popisu. Możemy pracować już z autentycznymi tekstami artykułów, programów, wywiadów… Poruszać poważne zagadnienia związane z gospodarką, społeczeństwem, zdrowiem i… ćwiczyć wszystko to, co pojawiało się na poprzednich poziomach.

Dużo zdrowia!

Autor: Paulina Kuc

Dodał Paulina Kuc w dniu 24-04-2020 · Opublikowano w kategorii Dla nauczyciela języka polskiego